ای آنکه جویبار جهان از نهال جود

خالیست تا تو سرو سعادت برسته ای

الا نظیر خویش که آن را وجود نیست

از روزگار یافته ای هرچه جسته ای

دست از سرم به علت تقصیر برمگیر

تو کار خویش کن که نه شیران مسته ای

پارم سه دسته کاغذ نیکو بداده ای

امسال از آن حدیث ورق چون بشسته ای